Kwartiermaken

Uitsluiting maakt ziek

Vijfde kritische dialoog Hogeschool Utrecht 7 maart

Geplaatst: 22 feb 2013 Stigmatisering, zelfstigmatisering, uitsluiting en discriminatie liggen dicht bij elkaar. Het lijkt erop dat jonge Nederlanders met een Marokkaanse of Turkse achtergrond in toenemende mate het gevoel hebben dat ze nooit echt onderdeel van de Nederlandse samenleving zullen worden. Dat maakt dat relatief veel van hen met psychische problemen kampt. Hoe kan het werken aan ruimte voor anders-zijn - kwartiermaken - ook voor hen van betekenis zijn? Belangstelling?http://lnkd.in/h-GF9K of ga naar www.kwartiermaken.hu.nl en meld je aan. Daar is ook achtergrondinformatie te vinden. De afbeelding is gemaakt door Hakim Traïdia.

Een geschonden wij-beeld
We weten het natuurlijk allemaal: iemands zelfbegrip komt niet in isolatie tot stand. Identiteitsvorming is dialogisch van aard. Mensen zijn voor hun zelfgevoel afhankelijk van de erkenning van anderen. Deze afhankelijkheid maakt de mens kwetsbaar. Miskenning kan diep ingrijpen in iemands identiteit. Omdat we pas een verhouding tot onszelf kunnen ontwikkelen vanuit het standpunt van anderen en de sociale wereld om ons heen, kunnen we ons niet afsluiten voor minachting en vernedering door anderen. Bovendien veroorzaakt miskenning niet alleen pijn en verdriet, het kan het individu ook belemmeren in de ontwikkeling van eigen mogelijkheden en talenten. Capaciteiten die latent aanwezig zijn, kunnen geblokkeerd worden door een fundamenteel gebrek aan zelfvertrouwen, een onvermogen om jezelf te zien als iemand die een bepaalde taak tot een goed einde kan brengen. Minachting en negatieve stereotypering hebben zelfonderdrukkende effecten.
Om dat te begrijpen, moet er zowel oog zijn voor de inwendige zelftwijfel die op langere termijn kan ontstaan doordat men een negatief beeld overneemt, als voor de externe dreiging die er uit kan gaan van concrete anderen met negatieve vooroordelen over de groep waarmee men zichzelf identificeert.
Oftewel, het is belangrijk te beseffen dat vooroordelen hun eigen realiteit voortbrengen. Dominante groepen in een samenleving kunnen ertoe bijdragen dat minderheden zichzelf gaan zien als inferieur. Er ontstaat een geschonden wij-beeld aangezien de groep in kwestie begint te geloven in de eigen onwaardigheid. De geringe waardering gaat het gevoel van eigenwaarde in de weg staan. Op grond van het geschonden wij-beeld bekijkt men ook elkaar met gemengde gevoelens. Nogmaals: de menselijke afhankelijkheid van erkenning voor de zelfinterpretatie, maakt minderheidsgroeperingen of gemarginaliseerde groepen zeer kwetsbaar. De pijn en inwendige worsteling worden bijna altijd tekort gedaan.
Ontleend aan Bart van Leeuwen, 2003

Terug naar nieuws