‘Andere plaatsen’ Herman P. Meininger
Over de ontmoeting tussen mensen met en zonder verstandelijke beperking Veel mensen met een verstandelijke beperking of met psychiatrische achtergrond hebben de instituten, de geografisch gesitueerde symbolen van hun uitsluiting, verlaten. Maar gaan zij op de andere plaatsen - midden in de 'gewone' samenleving andere mensen ook echt ontmoeten? Verbinden die anderen zich met hen en trekken zij samen op? In wat voor ‘ruimte’ gebeurt dat, wat is daarvoor nodig en wat betekent dat voor de samenleving als geheel? Deze beschouwing over processen van deïnstitutionalisering en inclusie gaat uit van filosofische reflecties en loopt uit op een politieke kritiek van de normaliteit.
Terug naar publicaties
Geplaatst:
11 dec 2013
Geüpdate:
29 mei 2014
Categorie:
Inclusiviteit, multiculturaliteit
Trefwoorden:
deïnstitutionalisering , foucault , heterotopie , inclusie , ontmoeting , ruimte
Gerelateerd:
Interview met prof. Halleh Ghorashi, Deviant 54, september 2007
'Het publieke debat is doordrongen van assimilatie, aanpassing aan een vorm van autonoom burgerschap als oplossing voor alle maatschappelijke problemen.'
Lees meer
A contribution to a theory and practice of good care
Op vrijdag 12 november 2010 promoveerde Jean Pierre Wilken aan de Universiteit van Tilburg. Promotor: prof. dr. Andries Baart, bekend van 'Een theorie van de presentie'. Naast een systematische review van wereldwijde herstelstudies in de afgelopen decennia, staan verhalen van dertien mensen met ernstige psychische aandoeningen centraal: wat hielp hen daadwerkelijk in hun herstelproces? Wilken onderscheidt twee deelprocessen binnen herstel: een proces van persoonlijk herstel en een van sociaal herstel. Een omgeving is herstelbevorderend als deze faciliterend is. Er zijn echter ook veel omgevingen die stress veroorzaken en beschadigend werken - zo bleek uit de verhalen. Louter de aanwezigheid van mensen, in goede en slechte tijden en met aandacht voor de ervaringskennis van de cliënt, blijkt een belangrijke steunfactor. Op een psychologisch niveau verschaffen deze relaties erkening en daardoor hoop. Zij bieden een verbinding met de wereld en helpen de persoon op deze wijze bij het vinden van een sociale niche.
In het vijfde hoofdstuk ontwikkelt Wilken een theorie van goede (=herstelgerichte) zorg. Op basis van een zorgethisch fundament onderscheidt hij zes 'opgaves': presentie, een gedeeld perspectief, diversiteit (erkenning van verschil, van alteriteit - daarvoor staat hij o.a. stil bij de kwartiermaakbegrippen strijdigheid, gastvrijheid en opschorting), de opgave van erkenning en die van autonomie en kwetsbaarheid en tenslotte die van empowerment.
Het proefschrift is voorlopig alleen in het Engels beschikbaar (SWP), maar op termijn verschijnt er ook een Nederlandse misschien iets ingekorte versie. De Nederlandse samenvatting vindt u hieronder.
Lees meer