Beeldenstorm - column Karin Spaink, 2010
Over de culturele leegte, het ontstellende gebrek aan beelden rond mensen met makke
Spaink: 'Soms denk ik wel (....) dat dat wegkijken en negeren van lichamen die 'niet gewoon' zijn, minstens even invaliderend is als die handicaps zelf dat zijn.' Mensen die gehandicapt of chronisch ziek zijn vallen uit het maatschappelijk denken en uit het sociale verkeer. (...) Mensen met wie iets is worden zelden gezien - of afgebeeld - als deelnemers van het maatschappelijk verkeer.
“Die afwezigheid van beelden – van voorbeelden, van representaties - veroorzaakt een culturele leegte die het eens zo moeilijk maakt je een voorstelling te maken hoe het bij jou wordt, en bijgevolg: van hoe je verder moet, hoe je verder kunt, hoe je kunt zijn en hoe je kunt leven.
Die ontstentenis van beelden maakt iets hebben tot een eenzaam avontuur, tot een
kwestie die je in alle opzichten alleen moet uitzoeken, zonder voorbeelden, zonder iconen, zonder beeld om na te leven of je tegen af te zetten. Je bent onzichtbaar geworden. Jouw lichaam bestaat niet, sociaal gezien. Medisch wel, oh ja – medisch besta je wel degelijk.
Maar je bent zoveel meer dan een medisch object alleen.
Die culturele leegte telt. Die maakt dat je je alleen voelt, die benadrukt je ongewoonheid, je abnormaliteit. Die maakt dat het moeilijker is om je aan andermans stereotypen te onttreken, dat het moeilijker is je te richten op wat je wél kunt en op wat je wél wilt. Die maakt dat het moeilijker is om uit te vinden hoe, wie & wat je bent. Je moet eerst niet alleen door je eigen angst en vooroordelen heen, maar ook door die van je directe omgeving – en dat zonder culturele voorbeelden, sociale beelden waaraan je je kunt optrekken.”