Kunst om te vieren, te strijden, te delen en te helen - Postma m.m.v. De Dreu
Over de gemeenschappelijke uitdaging voor Community arts en kwartiermakers
Op sociale en culturele professionals lijken militaire vaktermen momenteel een grote aantrekkingskracht uit te oefenen. De luide roep om een ‘beschavingsoffensief’, ‘frontliniewerkers’, ‘sociale interventieteams’ en ‘jeugdzorgbrigades’ scheppen een beeld van offensieve professionals die in stoottroepen achterstandswijken schoonvegen, probleemgezinnen openbreken en kwetsbare burgers bij hun kladden grijpen. Deze spierballentaal lijkt in de praktijk echter de weerbarstigheid van maatschappelijke vraagstukken te maskeren. Hoe anders is dat gesteld met de eveneens aan militair jargon ontleende term ‘kwartiermaken’. Twee jaar lang heeft Doortje Kal ons als bijzonder lector kwartiermaken vanuit het Kenniscentrum Sociale Innovatie doordrongen van het inzicht dat de verantwoordelijkheid voor maatschappelijke participatie niet alleen ligt bij burgers die daar moeite mee hebben vanwege hun ‘anders-zijn’, maar ook bij de samenleving die vaak weinig compassie en begrip voor hen heeft. Kwartiermaken wordt om die reden als tweesnijdend zwaard ingezet. Het vraagt een inspanning van burgers die zich in een geïsoleerde positie bevinden, maar ook van de samenleving die hen buitensluit. [uit: Verder met kwartiermaken. Naar de verwelkoming van verschil (red. Kal, Post, Wilken), uitg. Tobi Vroegh, 2013]