Boek
De vermaatschappelijking van de geestelijke gezondheidszorg - Witsand Uitgevers, 2020
Van overheidswege werd Peter Dierinck een jaar in de gelegenheid gesteld Vlaanderen enthousiast te maken voor kwartiermaken als 'een sensibiliserend concept'; dit Handboek is een van de resultaten. Wouter Beke, sinds oktober 2019 Vlaams minister van Welzijn, Volksgezondheid, Gezin en Armoedebstrijding schreef een Voorwoord. Beke schrijft: Kwartiermaken gaat uit van een nieuwe kijk op geestelijke gezondheid en dat is anno 2020 een belangrijke meerwaarde voor onze aanpak. Het mentale welzijn van onze bevolking is een van de grootste uitdagingen van de 21ste eeuw. Al vele decennia zien we onze materiële welvaart toenemen, maar we worden er niet altijd gelukkiger van. Kwartiermakers erkennen de belangrijke rol die de samenleving speelt en proberen de omgeving rond de kwetsbare mens te veranderen - door het lokale weefsel te versterken, te zorgen voor meer gastvrije plekken en verbindingen te creëren. Beke bedankt Peter Dierinck voor zijn mooie werk. Hij bedankt ook alle mensen die met dit boek mee willen werken aan een betere wereld voor kwetsbare mensen. Zie bij Nieuws op deze site de boeiende registratie van de aanbieding van het Handboek.
Lees meer
Nieuws
Met een Voorwoord van Peter Dierinck, voorzitter van de Vlaamse Werkgroep Kwartiermaken
Geplaatst: 15 april 2016
Peter Dierinck schrijft: ik ontdekte in mijn werk dat mensen in opname bekeken werden als mensen die niets meer te geven hadden. Ik ontdekte dat je als hulpverlener nabij kon zijn bij verenigingen en dat die verenigingen daardoor bereid waren de mensen die ik begeleidde in hun midden op te nemen. We werden steeds meer hoopverleners. Ik herkende in het boek Kwartiermaken zoveel van wat ik deed. Ik kreeg een taal aangereikt die me nog meer inzicht gaf in mijn werk... Ik kon door deze lectuur gerichter werken. Dit boek geeft aan dat naast herstel vooral Kwartiermaken zal nodig blijken om de vermaatschappelijking van de ggz te laten slagen.
Voor tien euro (excl porto) te bestellen bij d.kal@kwartiermaken.nl
Lees meer
Publicatie
Lekenpraatje Doortje Kal bij haar proefschrift Kwartiermaken (2001)
In dit lekenpraatje probeert Kal een indruk te geven waarom het haar in haar studie was te doen: 'Ik heb in mijn boek ontmoetingen willen arrangeren tussen werelden die vaak uit elkaars buurt blijven: theorie en praktijk, filosofie en psychiatrie; dit ten behoeve van de ontmoeting tussen mensen die kampen met chronisch psychiatrische problematiek en anderen.'
Publicatie
Introductie in 'Meedoen gaat niet vanzelf. Kwartiermaken in theorie en praktijk', Kal, Post en Scholtens (red.), 2012
De paragrafen op een rij. De theorie: over vermaatschappelijking, erbij horen, kwartiermaken, strijdigheid, de structuur van kwartiermaken, een alternatieve praktijk en de rol van verhalen bij het werken aan inclusie.
De Praktijk, Eus de Wit aan het woord: over hulpbronnen, andersom leren denken, een levendige wijk, expansie - wat een wijk voor 'cliënten' kan betekenen.
Lees meer
Publicatie
Over onpresenteerbaar lijden en onbenoembare strijdigheid, gastvrijheid en opschorting - het maken van een tussenstap
In het attachment vindt u een citaat uit het proefschrift van Doortje Kal: Kwartiermaken. Werken aan ruimte voor mensen met een psychiatrische achtergrond, 2001, 2002, 2010, 2012 blz.59-63 (plus intermezzo vanaf blz. 64). Hieronder vindt u een introductie van de filosofische perspectieven.
Lees meer
Publicatie
Over de culturele leegte, het ontstellende gebrek aan beelden rond mensen met makke
Spaink: 'Soms denk ik wel (....) dat dat wegkijken en negeren van lichamen die 'niet gewoon' zijn, minstens even invaliderend is als die handicaps zelf dat zijn.' Mensen die gehandicapt of chronisch ziek zijn vallen uit het maatschappelijk denken en uit het sociale verkeer. (...) Mensen met wie iets is worden zelden gezien - of afgebeeld - als deelnemers van het maatschappelijk verkeer.
Lees meer
Publicatie
Over de ontmoeting tussen mensen met en zonder verstandelijke beperking
Veel mensen met een verstandelijke beperking of met psychiatrische achtergrond hebben de instituten, de geografisch gesitueerde symbolen van hun uitsluiting, verlaten. Maar gaan zij op de andere plaatsen - midden in de 'gewone' samenleving andere mensen ook echt ontmoeten? Verbinden die anderen zich met hen en trekken zij samen op? In wat voor ‘ruimte’ gebeurt dat, wat is daarvoor nodig en wat betekent dat voor de samenleving als geheel? Deze beschouwing over processen van deïnstitutionalisering en inclusie gaat uit van filosofische reflecties en loopt uit op een politieke kritiek van de normaliteit.
Publicatie
Interview Doortje Kal in Markant, maandblad voor de gehandicaptensector, juli/augustus 2012
'Van ruimte maken voor anders-zijn gaat ook een preventieve werking uit. Hoe meer we mensen onder druk zetten om aan een vrij beperkte norm te voldoen, hoe meer mensen naast de maatschappij komen te staan en hoe meer lijden we creëren.' tijdschriftmarkant.nl/archief/artikel/481/werken-aan-een-gastvrije-samenleving
Agenda
6 juni 2012
Om 17.05 uur op Nederland 2 Jean Vanier gaat in tegen wat hij de tirannie van de normaliteit noemt : het niet kunnen omgaan met mensen die imperfect zijn. Net in de relatie met de zwakste en de meest kwetsbare schuilt volgens hem de waarde van het samenleven. gemi.st/14284447
Lees meer
Publicatie
Samenvattend hoofdstuk 8 van het proefschrift Kwartiermaken. Werken aan ruimte voor mensen met een psychiatrische achtergrond.
Doortje Kal promoveerde aan de Universiteit voor Humanistiek bij prof. Harry Kunneman, prof. Guy Widdershoven en dr Victor Kal (copromotor).
In het proefschrift wordt de stelling verdedigd dat het streven naar integratie van mensen met een psychiatrische achtergrond de ontvangende samenleving confronteert met
een strijdigheid; er is sprake van frictie, van een ongemakkelijkheid, er is iets dat niet zomaar past. Deze strijdigheid vraagt van de samenleving met haar instituties en burgers om reflectie op het gangbare met het oog op toegang voor en tot de vreemde ander. Dat is de verstrekkende betekenis van de titel van dit afsluitende hoofdstuk: Waar het huis geen zorg krijgt, vindt de ontmoeting niet plaats. Het huis is hier metafoor voor de maatschappij met haar instellingen en bedrijven, buurten en netwerken, taal en cultuur, burgers en politici. Zonder
voorbereiding, oftewel zonder speciale inzet zal de ontmoeting met de ongewone ander op niets uit lopen. Een integratie zonder dat de ander ‘als ander’ kan verschijnen, dwingt de ander tot eenzijdige aanpassing, tot assimilatie, tot onderdrukkende gelijkwording. Als het proces van vermaatschappelijking de patiënt een ander perspectief wil bieden dan dat van standaardburger, zal de normaliteit waarin gekte tot uitsluiting leidt, niet kunnen blijven wat ze is.
